اشک وقتی هست، حال من دو چندان بهتر است
حال عاشق غالباً در زیر باران بهتر است
در مدینه، در نجف، در کربلا، در کاظمین
هر کجا باشیم خوب است و خراسان بهتر است
جای من جایی به غیر از گوشه صحن تو نیست
خاک زیر پای گُل در بین گلدان بهتر است
بعد قم غیر از خراسانت مرا جایی مبر
زعفرانی می‌شود وقتی که سوهان بهتر است
خواستم آدم شوم، شاید شرفیابت شوم
تازه فهمیدم که آهوی بیابان بهتر است
هیچ‌کاری نیست زوّار تو را با کیمیا
خاک پایت از طلای سبزه‌میدان بهتر است
چون تو می‌آیی کنار بسترش در احتضار
در نگاهم مرد سلمانی ز سلمان بهتر است
مرگ در باب‌الرضا خوب است اما بی‌گمان
مرگ در باب‌الجوادت، یا رضا جان! بهتر است
بهترین گل‌های دنیا هم بیاید در حرم
باز هم در چشم تو گُل‌های نوغان بهتر است
…
شب‌نشین کوی اربابم، ولی ذاتاً مرا
خلوتی در گوشهٔ ایوان سلطان بهتر است
بذر اشک جد خود را در دل ما کاشتی
گفتی از هر خاک دیگر، خاک ایران بهتر است
- مجموعه شعر: اهل بيت عليهم السلام