ماه ا‌ست، رنگ چهره‌اش اما پریده‌تر

دل‌خون و پا، پر آبله، لب، خشک، دیده، تر

هم‌پای زینب است، کمی بی‌قرارتر

زهرای ثانی است، کمی قدخمیده‌تر

هرچند مدتی‌ست ندیده‌ست رنگ آب

از تیغِ دشمن است ولی آبدیده‌تر

مضمون تازه‌ای‌ست که در شعر کربلا

از لحظهٔ نخست خدا آفریده، تر

او نوبرانه‌ میوهٔ باغ حسین بود

از ‌میوه‌های دیگرِ باغش رسیده‌‌‌تر

مصراع کوچکی‌ست ز شعر بلند عمر

جسمش غزل‌تر از همه، روحش قصیده‌تر

از هر زبان ‌که‌ می‌شنوم نامکرر است

از هر طرف که ‌می‌نگرم ناشنیده‌تر

خنجر کشید شمر و در آن سو رقیه نیز

آهی کشید از خود خنجر کشیده‌تر