چشمهٔ کوثر، اگر به راه بیفتد

از سرِ عالم تب گناه بیفتد

پرده بگیرد اگر خدا ز مقامش

از سرِ عقل همه کلاه بیفتد

سر نشود سر مگر سری که به پای

وارثش (ارواحنا فداه) بیفتد

حسن نبی، فاطمه است (بل هی اعظم)

حق بده عاشق به اشتباه بیفتد

«غضوا أبصارکم…»، خدا مپسندد

روز قیامت به او نگاه بیفتد

کاش گذارم به صبحِ روزِ قیامت

زیر پر چادری سیاه بیفتد

فکر کن، آن که پناه عالمیان ‌است

پشتِ درِ خانه بی‌پناه بیفتد

…

دست نخواهد کشید از ولی‌الله

گرچه گذارش به یک سپاه بیفتد

فاطمه حوریّه ‌است، پنجهٔ ماه ‌است

وای اگر پنجه روی ماه بیفتد

ماه زمین خورده بین راه، عجب نیست

شاه هم از روی ذوالجناح بیفتد

تنگ غروب است و شمر، گرم بریدن

تا که سری بین قتلگاه بیفتد